Reeds om 8.00 uur in de ochtend verzamelt een groepje van acht personen op de markt van Sint-Oedenrode voor een autorit naar Noorden, een gehucht gelegen aan de Nieuwkoopse Plassen in de provincie Zuid-Holland. Terwijl we ons netjes aan de maximumsnelheid houden, zijn we na iets meer dan een uur bij de aanlegsteiger van de bootverhuur. Vanzelfsprekend is er tijd voor een sanitaire onderbreking maar al snel vinden we een plek in twee roeiboten met een fluistermotor.

Er zijn twee kandidaten om het roer te bedienen en met de camera’s in de hand varen we richting de Noordeinderplas. De met riet omzoomde sloten hebben een breed deken van bloeiende waterlelies die voor meerdere watervogels als voetpad fungeert. Met snelle stappen, van blad naar blad, vinden zij het lekkers dat hun maag moet voeden.
Na zo’n tien minuten komen we bij open water en ontmoeten vele Kokmeeuwen met jongen die daar aan de voet van de rietkragen nestelen. Het geklik van meerdere camera’s geeft ritme aan het krijsen van de vogels die zich niets aantrekken van de fotografen en onverstoorbaar doorgaan met wat ze doen.
Dat is anders op de plas, even verderop. Geheel onervaren met het fotograferen en dus het benaderen van vogels, stuurt een roerganger de boot te dicht langs enkele eilandjes die maar net boven het water uitsteken en waar de aanwezige visdiefjes met een nijdige kop – wie komt mij in de vroege ochtend storen? – één voor één opvliegen. Weer iets geleerd!

We vervolgen de weg via smalle slootjes waar de tuinen van diverse huizen aan grenzen en waarvan er een zelfs zo groot is dat de eigenaar er een ‘green’ heeft aangelegd en zo thuis zijn golfswing kan oefenen. De tuin is een fraai aangelegd paradijsje waarbij de begroeiing van de weliswaar strak aangelegde tuin op een bijna vanzelfsprekende wijze overgaat in het drijvende bladerdek van de lelies en zo een eenheid vormt met de natuur.
Voorbij de tuin komen we op een bredere vaart en zien in de verte de witte zeilen van enkele zeilboten die ons tegemoet varen. Echter voordat we de boten van dichtbij hebben kunnen bekijken, slaan we linksaf en varen we langs de voor dit gebied kenmerkende rietvelden waarin Kleine Karekieten de aandacht trekken en de camera’s in aanslag brengen.
Toch laten de vogels zich niet in veelheid zien en dat geldt ook voor de zeearenden die enkele dagen voor onze komst zijn waargenomen. Maar kom je niet voor de vogels dan kom je wel voor het landschap en gelukkig nodigt het fraaie gebied uit voor het maken van enkele mooie platen. Wat ons ook gewaar wordt, is dat de Nieuwkoopse Plassen ook de ultieme locatie is voor de vliegtuigfotograaf.
Bijna onafgebroken vliegen de jumbojets op een geringe hoogte met luid zoemende motoren boven ons hoofd.
Ze concurreren in de strakblauwe lucht met de overtrekkende vlucht Aalscholvers die er waarschijnlijk aan gewend zijn geraakt. Waar is die vliegschaamte gebleven?

Van varen krijg je honger en van het warme weer krijg je dorst dus als de gelegenheid van een eilandje om aan te leggen zich voordoet, stappen we aan land.
Terwijl we aan het varen waren, kwamen we bijna geen andere mensen tegen maar dat is anders op dit gedeelte van de plas, bij het eilandje. We zijn er niet de enigen. Meerdere groepjes mensen hebben hun boot aangemeerd en zijn er aan het ontspannen. Er wordt gezwommen, er wordt gesupt en er varen enkele jachten van redelijk formaat voorbij dat aangeeft dat de Nieuwkoopse Plassen naast natuurgebied vooral een plek is voor de watersport.

Na een klein half uurtje ontvluchten we de drukte en gaan we terug naar de bootverhuur om vervolgens de dag af te sluiten op het terras. Het wordt echter niet het terras van Bistro ‘t Leeuwtje maar een lange tafel binnen in het restaurant. Gelukkig wel met openstaande ramen want de temperatuur is inmiddels flink opgelopen. Van bier tot fris tot koffie met gebak, na een dag op de plassen is het zeer gewenst. En nadat er ook nog iemand de kosten van het drinken trakteert – nogmaals dank – rijden we in twee auto’s terug naar huis. En dat dankzij Flitsmeister iets sneller dan de heenreis.

Met dank aan Ton Geers voor dit mooie verslag.